LT & NT Większość miejsc znajdujących się na liście UNESCO znajduje się w jednej kategorii: albo kulturowej albo przyrodniczej. Jest niewiele znajdujących się jednocześnie w obu. Jedno z nich to Park Narodowy Göreme (tur. Göreme Tarihî Millî Parkı) w Kapadocji. Swoją drogą w Turcji tak samo jest także z kompleksem Pamukkale-Hierapolis. Goreme zostało wpisane na listę w 1985 roku. Choć miejsce to nazywa się po polsku Parkiem Narodowym, czasem stosuje się też nazwę Otwarte Muzeum Göreme (tur. Göreme Açık Hava Müzesi). Znajduje się tu jakieś 350 wykutych w skale kościołów z czasów bizantyjskich, z tego koło 30 w ramach muzeum. To część, którą się najczęściej zwiedza. Kapadocja natomiast jako cała kraina jest dużo większa, niż tylko okolice Göreme. Jednak to właśnie te skały są z nią najbardziej kojarzone.
Spis treści
Park Narodowy Göreme (Kapadocja)
W okolicy występuje wiele miękkich skał tufowych. To właśnie w nich od IV wieku zaczęto drążyć świątynie, kościoły i w pewnym sensie też skalne miasta. Najpierw osiedlali się tu chrześcijańscy asceci tworząc małe wspólnoty anachoretów. Początkowo ich duchowym przywódcą był święty Bazyli z Cezarei. To autor słynnej „Historii Kościoła”.
Świątynie i kaplice powstawały przez wieki. Kolejne pokolenia drążyły swoje. Da się wyraźnie zauważyć różnicę, nie tylko wynikające z technologii i możliwości, ale też obowiązujących w danych czasach trendów czy nurtów. Choćby te, które wydrążono w okresie ikonoklazmu, były jeszcze bardziej minimalistyczne i mniej zdobione, niż wcześniejsze. Później zaś zaczęły pojawiać się bogate freski. Sprawia to bardzo ciekawe wrażenie, zwłaszcza, gdy wydrążone kościoły z różnych czasów sąsiadują ze sobą.
Podziemne miasta jak Kaymaklı
Natomiast poza parkiem narodowym i muzeum jest tu jeszcze kilka innych rzeczy do zobaczenia. Przede wszystkim Kaymaklı (lub inaczej Enegup) oraz Derinkuyu. To z kolei są podziemne miasta, w których żyło więcej ludzi, nie tylko mnichów. Znajdowały się tu nawet stajnie, czyli wszystko co było potrzebne do życia. Miejsca takie pozwalały ludziom schronić się przed prześladowaniami. Kapadocja wyglądała na opuszczoną, w razie niebezpieczeństwa mieszkańcy dosłownie zapadali się pod ziemię. Warto tu dodać, że te miasta były zapomniane przez ludzi. Derinkuyu zostało odkryte przypadkiem przez rolnika w 1963, szukającego swoich kur, które mu ginęły. 85 metrów pod ziemią rozciągało się miasto, które mogło pomieścić 20 tysięcy ludzi na 18 poziomach (tylko kilka jest udostępnionych). Samo miasto miało jakieś 600 wejść, było więc olbrzymie jak na taką konstrukcję. Zwłaszcza jak się je porówna z niewielkim irańskim Nuszabadem.
Miasta podziemne także nie są udostępnione w całości. Odwiedzający mogą skorzystać z wyznaczonych tras. To zdecydowanie wystarcza, by liznąć trochę tych miejsc. Zwiedzając Kapadocję warto obejrzeć choć jedno podziemne miasto.
Słupy skalne
Z innych ciekawostek w okolicy można zobaczyć słupy Szymona Słupnika. Wyobrażenie, przynajmniej u nas, jest zdecydowanie inne, niż rzeczywistość. Te słupy to formacje skalne, mało tego da się na nich nie tylko spokojnie siedzieć, ale i spać. W niektórych nawet mieszkać.
Cała okolica obfituje w przepiękne skalne formacje. Wiele z nich znajduje się przy drogach, czasem więc wystarczy się zatrzymać, by podziwiać skalne słupy.
Dojazd, bazy noclegowe i inne atrakcje
Do Göreme codziennie kursuje nocny autobus z Istambułu. Są też utrzymywane połączenia z innymi turystycznymi miejscami. Można też załapać się na wycieczki lokalnych operatorów, to popularny kierunek, więc nie powinno być problemu. Na miejscu trzeba jednak liczyć się z dużą ilością turystów. Niektórzy korzystają ze zwiedzania w balonach, co nadaje charakter okolicy. Zaś wczesnochrześcijańskie kościoły sprawiają, że poza zwykłymi globtroterami przyjeżdżają tu także pielgrzymi podążający za świętym Pawłem i pierwszymi chrześcijanami.
Gdyby ktoś szukał miejsc noclegowych stanowiących dobrą bazę wypadową po Kapadocji to są dwa. Nevsehir (tur. Nevşehir) z ciekawym muzeum, oraz Uçhisar słynące z skalnej cytadeli. Można na nią się wspiąć by podziwiać pobliskie wzniesienia. Minus jest taki, że Uçhisar niestety jest zauważalnie droższe.
Kapadocja to przepiękna, bardzo charakterystyczna część Turcji. Nie tak łatwo dostępna, ale z pewnością warta fatygi. Göreme oferuje wiele ciekawych atrakcji, jak loty balonem, czy oglądanie wschodów lub zachodów słońca. To sprawia, że zwiedzanie Kapadocji może być bardzo zajmujące.
Kapadocja a „Gwiezdne Wojny”?
Na koniec jeszcze małe sprostowanie o „Gwiezdnych Wojnach”. Czasem można spotkać się z informacjami, iż kręcono tu „Nową nadzieję”. Prawa jest taka, że nie kręcono tu niczego oficjalnie związanego z sagą „Star Wars”, ale pewne powiązania istnieją. Poszukując lokacji scenografowie dotarli do Göreme, ale ostatecznie wybrali Tunezję. Niektóre źródła sugerują, że Kapadocja pomogła formować pomysły na Tatooine, ale Tunezja broni się tu znakomicie bez pomocy.
Natomiast kręcono tu ujęcia do tak zwanych „Tureckich Gwiezdnych Wojen” (Dünyayı Kurtaran Adam) z 1982, czyli quasi-podróbki zawierającej sceny z oryginału oraz nowy materiał. Ten sposób adaptacji hitów był popularny w Turcji w latach 80. XX wieku. I to właśnie „Tureckie Gwiezdne Wojny” są głównym sprawcą zamieszania i błędnych informacji.
Swoją drogą podczas prac nad IX częścią sagi, czyli „Skywalker. Odrodzenie” Kapadocja ponownie była rozważana jako lokacja filmowa. Miała grać planetę o nazwie Pasaana, powstały nawet szkice koncepcyjne, ba nawet reżyser J.J. Abrams przyjechał oglądać okolicę. Ostatecznie jednak wybrano Wadi Rum, gdyż łatwiej było tam nakręcić pościg, który chcieli.
Jeśli uważasz wpis za pomocny lub interesujący polub nas na Facebooku.
| Szlak turecki | ||
| Kapadocja: Göreme | ||
