LT & NT Luoyang (chin. 洛阳) jest jednym z najstarszych chińskich miast, to także historyczna stolica, dość mocno powiązana z Jedwabnym Szlakiem, ale i Xi’anem. To także miasto, gdzie buddyzm pojawił się po raz pierwszy w Państwie Środka. Dziś to przede wszystkim doskonała baza wypadowa do grot Longmen oraz klasztoru Szaolin. Ale nie tylko, Luoyang ma do zaoferowania jeszcze dwie rzeczy: kilka unikalnych zabytków, oraz możliwość poznania życia Chińczyków w dużych miastach, które nie „skaziły” się tak bardzo Zachodem. Co jeszcze ciekawsze, obecnie to głównie miasto przemysłowe, jednak w centrum udało się zachować klimat starego miasta. Trudno szukać drugiego takiego miasta w całych Chinach.
Spis treści
Historia i zabytki Luoyangu
W XI wieku p.n.e. jeszcze jako Chengzhou (chin. 成周), Luoyang stał się stolicą dynastii Zhou. Ale nie było to pierwsze miasto na tym terenie. Wiemy, że istniały tu osady także w 2070 p.n.e. i prawdopodobnie jeszcze wcześniej. Teren na którym wznosiły się zarówno historyczne jak i obecne miasto, znajduje się praktycznie w samym centrum Chin, pomiędzy rzekami Luo i Yi, w stosunkowo niewielkiej odległości od Rzeki Żółtej (Huang He). Dobre tereny zarówno rolnicze, jak i idealne ze względów na rozwój handlu i polityki, oraz bliskość Xi’anu sprawiły, że było to jedno z ważniejszych miast rodzącego się Cesarstwa Chińskiego.
Oczywiście wiąże się z tym wiele wojen i zniszczeń oraz burzliwa historia. W roku 25 n.e. w czasach dynastii Han, przeniesiono tu stolicę cesarstwa z Xi’anu (Chang’anu). Loyang (jak wcześniej zapisywało się nazwę tegoż miasta) pozostał nią aż do upadku dynastii Han i wiążącego się z tym rozbicia dzielnicowego.
Luoyang: Świątynia Białego Konia
W roku 64 n.e. cesarz Ming z dynastii Han postanowił wysłać ekspedycję, która miała zbadać i przybliżyć mu nauki buddyzmu. Powrócili trzy lata później, a z nimi dwaj mnisi indyjscy oraz biały koń objuczony torbami z figurkami i świętymi pismami. Rok później (tj. w 68) wzniesiono pierwszą buddyjską świątynię w Chinach. Nazwano ją Świątynią Białego Konia, łatwo się domyśleć dlaczego. Oczywiście przez lata świątynia ta była wiele razy przebudowywana. Tu zaczął się rozwój buddyzmu w Cesarstwie, stąd bliskość zarówno grot Longmen jak i klasztoru Szaolin nie jest niczym zaskakującym. Zresztą później mnisi buddyjscy już z Chin trafili czy to do Korei czy do Japonii (dokładniej do Nary). Świątynia Białego Konia jest tym samym najstarszą istniejącą świątynią buddyjską w Chinach, co czyni ją miejscem szczególnym.
Dziś Świątynia Białego Konia jest przede wszystkim atrakcją turystyczną. Skomercjalizowaną. Przy parkingu przed kompleksem można kupić pamiątki i mnóstwo innych rzeczy, ale przede wszystkim widzi się tłumy odwiedzających. W środku zaś mamy do zobaczenia staw, w którym pływają między innymi żółwie (w tym ozdobne), jest posąg Buddy oraz oczywiście rzeźba konia. Ciekawostką jest to, że obok świątyni znajduje się inna, tym razem hinduistyczna. Nie tak oblegana, ale też warta uwagi. Obie koegzystują ze sobą.
Stare centrum Luoyangu i lokalne atrakcje
Drugą bardzo interesującą rzeczą do zobaczenia jest centrum, stare miasto. „Patrząc na historię Luoyangu „stare” to raczej złe słowo. W każdym razie ostało się tu kilka uliczek z zabudowaniami w stylu początku XX wieku. Robią fenomenalne wrażenie. Zwłaszcza, że życie tu płynie po chińsku. Ludzie siedzą, grają sobie w gry, handlują. Owszem jest dość brudno, ale to wszystko jest niesamowicie klimatyczne.
Życie nocne w Chinach
Jak w wielu miejscach Chin, także i tu można doświadczyć jeszcze jednej rzeczy. Otóż, Chińczycy są bardzo otwarci, towarzyscy i głośni. Wieczorem zaś masowo wylegują na ulice, zwłaszcza deptaki czy do parków i tam odbywają się różne imprezy. Czy to karaoke, czy tańce, czy wspólne jedzenie. Niesamowicie ogląda się tą zabawę, a przy tym jest tu zwyczajnie bezpiecznie.
Luoyang i Wielki Kanał
Pozostając przy Luoyangu i części przemysłowej warto wspomnieć o jeszcze jednej rzeczy. Wielkim Kanale. To najdłuższy sztuczny kanał transportowy na świecie. Jego budowę rozpoczęto w V wieku p.n.e. Miał łączyć między innymi Hangzhou i Pekin, przecina Rzekę Żółtą i Jangcy. Obecnie ma 24 śluzy i jest wpisany na listę UNESCO. W 605 cesarz Yangdi rozkazał, aby ówczesną stolicę, czyli właśnie Luoyang, połączono z Wielkim Kanałem. Prace trwały 6 lat, zaangażowano do nich prawie milion osób. Potem zaczęto budować kolejne odcinki. W tamtych czasach kanał liczył sobie 2700 km długości. Dziś ostało się z niego „zaledwie” 1800 km.
Dojazd i zwiedzanie Luoyangu
Luoyang jest dobrze połączony koleją zarówno z Pekinem jak i Xi’anem. Dodatkowo znajduje się tu także lotnisko. Zważywszy na interesującą okolicę, jest to dobra baza wypadowa na kilka dni przerwy w trasie między Pekinem a Xi’anem. Jedyny zauważalny minus tego miasta to smog. To coś, z czym Chińczycy wciąż muszą walczyć. W połowie kwietnia w mieście organizowany jest co roku wielki pokaz piwonii.
Jeśli spodobał Ci się wpis, polub nas na Facebooku.
| Szlak chiński | ||
| Luoyang | ||
