Ekwador: Informacje praktyczne

Ekwador kompendium wiedzy, czyli informacje praktyczne. Ekwador odwiedziliśmy w listopadzie 2023.

Ekwador: Informacje podstawowe

Uwagi ogólne: To właściwie dwa różne miejsca, czyli Ekwador kontynentalny i Galapagos. Ekwador różni się zauważalnie od okolicznych krajów, głównie dlatego, że ze względu na ropę jest on dużo bogatszy. Tak więc nawet infrastruktura w porównaniu z Peru wygląda na zdecydowanie bardziej rozbudowaną i nowszą. Inna rzecz, że nawet kontynentalny Ekwador jest bardzo różnorodny.

Klimat: Ekwador znajduje się w strefie klimatu równikowego, ale przez góry występuje piętrowość klimatyczna. Należy wiedzieć, że choć przybrzeżne niziny znajdują się w klimacie tropikalnym, to obszar ten znajduje się pod wpływem Prądu Humboldta (Prądu Peruwiańskiego) który jest zimnym prądem. Toteż nie jest tam aż tak gorąco i parno, jak można by oczekiwać. Poza okresem El Niño (w trakcie którego trwania byliśmy), kiedy temperatura wód się podnosi, niosąc wilgotne masy powietrza.

Język: Hiszpański, w turystyce angielski, ale nie jest to norma. Trochę inaczej wygląda to na Galapagos, gdzie angielski jest dużo bardziej powszechny (acz wciąż nie wszędzie). Wynika to głównie z dużej obecności Amerykanów.

Baza noclegowa: Bez problemu można znaleźć na Booking.com. Zróżnicowana, ale nie znaleźliśmy specjalnie bardziej lokalnych noclegów (jak hacjendy w kolumbijskim Salento), co najwyżej zwykłe pensjonaty.

Strefa czasowa: UTC – 5 (kontynentalna część), UTC – 6 (Galapagos). Nie ma rozróżnienia na czas letni i zimowy.

Ekwador: Transport

Dojazd do Ekwadoru: Dla nas to przede wszystkim samolot z przesiadką w jakimś hubie. Czyli Lufthansa, Air France/KLM, względnie Turkish, lub coś przez Stany. Nie wszystkie te linie oferują loty bezpośrednio do Quito, to jednak można tam dolecieć dzięki codeshare (np. przez Bogotę czy Panamę).

Samochody i transport: Poruszanie się po kraju jest możliwe albo za pomocą samolotów, albo transportem drogowym. Kolej na nowo jest właściwie budowana, acz obecnie jest to raczej drogi środek transportu. Lokalne połączenia lotnicze są organizowane przez LATAM i Aviancę, względnie mniejsze linie.

Drogi w Ekwadorze to temat rzeka. Te w dużych miastach, a także główne trasy między nimi są raczej w dobrym stanie (zwłaszcza prowadząca z Quito Trasa Panamerykańska), natomiast mniejsze drogi często nie są najlepiej zadbane. Na mniejszych drogach sporo też progów zwalniających.

Istnieje kilka linii autobusowych, które ułatwiają przemieszczanie się po kraju.

Wynajęcie samochodu w Ekwadorze: Standardowe warunki i wyszukiwarki, należy mieć międzynarodowe prawo jazdy. Obowiązuje także standardowy ruch prawostronny.

Uber: Działa doskonale w dużych miastach, takich jak Guayaquil czy Quito.

Ekwador: Prawo

Wiza: Wymagany jest paszport. Wizę turystyczną dostaje się od ręki, nie trzeba nic wypełniać. Trochę więcej zachodu jest z Galapagos. Tu szczegóły będą wylistowane przy wpisie o Isabelii.

Przepisy celne: Należy uważać przy zakupie wyrobów rzemieślniczych, szczególnie udających sztukę prekolumbijską – należy zachować dowód zakupu do kontroli. Lepiej zrezygnować z zakupu wyrobów, które zawierają pióra, muszle, futra, czy skóry zwierzęce. Jeśli przy wyjeździe z Ekwadoru nie będzie problemu, może być przy wjeździe do Unii Europejskiej lub podczas przesiadek.

Prawo i obyczaje: Nic szczególnego.

Dni wolne: Standardowo sobota i niedziela. W poniedziałki nie są czynne często muzea i uwaga może to dotyczyć także stanowisk archeologicznych. Dodatkowo w niektórych miejscach jak Ingaprica – jak byliśmy, stanowisko nie było czynne przez dwa dni.

Drony: Powszechne w Internecie informacje o konieczności uiszczeniu (zwrotnego) cła za wwóz drona o wartości większej niż 500 USD, są nieaktualne. Można bez przeszkód przywieźć drona. Ogólnie używanie dronów jest ograniczone ze względu na ludzi, zabytki i naturę, lub wręcz całkowicie zakazane jak na Galapagos.

Bezpieczeństwo w Ekwadorze

Szczepienia wymagane: Warto mieć standardowe szczepienia na błonicę, tężec, krzusiec, wirusowe zapalenie wątroby A i B, wściekliznę oraz dur brzuszny. W niektórych prowincjach istnieje ryzyko zachorowania na żółtą febrę. Zagrożenie nie występuje w Quito, Guayaqil oraz na Galapagos.

Choroby: Na terenach poniżej 1500 m. n.p.m istnieje ryzyko malarii. Jednakże większym zagrożeniem od malarii jest denga oraz zika. To ostatnie wpływa niekorzystnie przede wszystkim na etapie rozwoju płodu. Przed podróżą należy wybrać się do lekarza medycyny podróży, by dostać receptę na odpowiedni lek przeciwmalaryczny oraz omówić profilaktykę dengi i ziki.

Bezpieczeństwo kryminalne i polityczne: Porównywalne do innych krajów Ameryki Łacińskiej i na tym tle, Ekwador wygląda dobrze. Zwłaszcza, jeśli chodzi przestępczość i duże miasta jak Quito, czy Guyaquil. Centrum Quito jest dość spokojne w dzień, a jednocześnie ciekawe turystycznie. Bardziej niebezpieczne miejsca znajdują się przy granicy z Kolumbią, a także to transport miejski w dużych miastach.

Do tego dochodzą kwestie polityczne, tych należy się szczególnie wystrzegać. Zabójstwa i zamachy na tle politycznym nawet w 2024 roku wciąż się zdarzają. Więc każdy wiec polityczny wiąże się z ryzykiem, najlepiej jest ich unikać.

Znów podobnie jak to ma miejsce w innych krajach kontynentu, mniejsze miasta, zwłaszcza te bardziej turystyczne są dużo bezpieczniejsze.

Uwaga – w Ekwadorze nie ma polskiej placówki dyplomatycznej. W razie potrzeby, polscy obywatele mają prawo skorzystać z pomocy konsularnej innego kraju Unii Europejskiej.

Bezpieczeństwo naturalne: Ogólnie nie jest to ciężki kraj, ale mimo to istnieje sporo potencjalnych zagrożeń naturalnych. Od pogody, wliczając to intensywne opady i podtopienia (szczególnie w okresie El Niño), poprzez zagrożenia przenoszone przez owady. Dodatkowo w dżungli żyją niebezpieczne zwierzęta, jak kajmany czy jadowite węże.

Do tego dochodzą dwa dodatkowe zagrożenia. Po pierwsze wulkaniczne i pochodne. Ekwador jest terenem, gdzie dochodzi do erupcji, a co za tym idzie także trzęsień ziemi, czy tsunami.

Po drugie Andy i wysokość. Szlaki same w sobie mogą być problemem, ale do tego dochodzi choroba wysokościowa. Samo Quito znajduje się na wysokości prawie 3000 metrów nad poziomem morza, a góry są dużo wyższe. Warto pamiętać o aklimatyzacji i odpowiednim zachowaniu. W niektórych miejscach można kupić liście koki, czy cukierki z koki, ale nie są one tak popularne jak choćby w Peru czy Boliwii. W aptekach dostępne są leki, które nieco zmniejszają objawy choroby wysokościowej, jednak utrudniają aklimatyzację. Przed wyjazdem dobrze byłoby skonsultować z lekarzem medycyny podróży objawy i profilaktykę choroby wysokościowej.

Ekwador: Płatności

Waluta: Ekwador zrezygnował z własnej waluty, powszechnie używa się tu dolarów amerykańskich jako środka płatniczego. W przypadku banknotów nie ma problemów, akceptują tez trochę starsze, ale nie bardzo stare (czyli lepiej niż ma to miejsce w innych częściach świata). Natomiast nie mają dostatecznej ilości centów i jednodolarówek w obiegu, więc biją własne równoważniki. O tym warto pamiętać, by nie zostać z monetami nie uznawanymi nigdzie indziej.

Płacenie kartą i bankomaty: Nie ma problemów z bankomatami, w większości przypadków też udawało nam się płacić kartą. Choć dolary również były potrzebne.

Napiwki: Podobnie jak w innych krajach regionu, są dobrowolne, ale nie konieczne. Nikt się o nie raczej nie upomina.

Ceny ogólne: To jest dość mocno rozstrzelone. Ekwador w porównaniu z innymi krajami regionu jest raczej drogi (jak porówna się go z Boliwią czy Kolumbią), lub bardzo drogi, gdy mówimy o Galapagos. Natomiast w przypadku cen polskich jest to trudne do stwierdzenia, bo są rzeczy tańsze jak benzyna czy nawet noclegi, ale inne, w szczególności produkty spożywcze na Galapagos są zauważalnie droższe niż u nas.

Prąd i komunikacja w Ekwadorze

Internet: Używaliśmy karty Claro kupionej na lotnisku. W wielu miejscach działało też wifi.

Telefony: Roaming normalnie działa.

Telefon alarmowy: 911, 101 (policja), 102 (straż pożarna), 131 (służby medyczne).

Gniazdka elektryczne: Jak w USA.

Kuchnia ekwadorska

Lokalne specjały: Kuchnia jest mimo wszystko zdecydowanie bardziej zróżnicowana niż ta w Kolumbii, ale w dużej mierze oparta na mięsie. Popularne są różne zupy mięsne (np. caldo de salchicha), a także ceviche. Do tego oczywiście świnki morskie, które są tu traktowane jako normalne jedzenie. Tyle że jeśli chodzi o świnki morskie (tak zwane cuy), nie są one tak łatwo dostępne jak na przykład w Peru. Łatwiej je znaleźć na rożnach na ulicach, niż w knajpach.

Jedzenie wegetariańskie: W teorii jest trudno, ale jest kilka andyjskich potraw opartych na ziarnach i serze. Jedną taką udało nam się zjeść w schronisku w Cajas. Oczywiście częściej pozostaje się posiłkować tym, co jest dostępne, czyli nawet wegetariańskimi hamburgerami.

Alkohol: Choć alkohole są dostępne bez większych problemów, to jednak w Ameryce Południowej nie są one aż tak popularne jak u nas. Popyt jest mniejszy, a co za tym idzie lokalna produkcja nie jest zbyt wysublimowana. Typowym lokalnym alkoholem jest aguardiente, czyli rodzaj wódki z trzciny cukrowej. Za to na Galapagos na wyspie Santa Cruz jest nawet lokalny mini browar. Podczas przebywania na większych wysokościach można bez żalu zrezygnować z lokalnych alkoholi.

Dostępność barów i restauracji: Nie ma z tym problemów, natomiast na Galapagos jest tego naprawdę sporo.

Kultura Ekwadoru

Religia: Dominuje rzymski katolicyzm. Religia jest dość istotna w Ekwadorze, wspomagana jest oczywiście lokalnymi kultami i pewnym synkretyzmem, ale nie jest to tak bardzo widoczne jak w Peru, Brazylii czy Boliwii.

Ludzie: Państwo jest w miarę bogate, a turystyka nie stanowi tu istotnej gałęzi gospodarki (wyłączywszy Galapagos), ale nie jest im obca. Więc niespecjalnie przejmują się turystami, raczej zdystansowani.

Toalety: Typ europejski.

Drażliwe tematy: Polityka.

Turystyczny niezbędnik

Co warto przywieźć z Ekwadoru: Przede wszystkim wełniane ubrania i mnóstwo produktów rdzennej ludności. W miejscowości Otavalao istnieje nawet największy i najsłynniejszy targ z takimi rzeczami w kraju. Dla własnego spokoju należy jednak unikać wyrobów z muszli, piórami, futrem, skórą kajmanów, zębami i tym podobnymi rzeczami, które potem są w lotniskowych gablotach.

Oznaczenia i drogowskazy: Znów bywa z tym różnie, podobnie jak w innych krajach regionu. Z bardzo specyficznymi wyjątkami, raczej nie są nastawieni na samodzielną turystykę, więc niekoniecznie wszystko działa jak powinno.

Informacja turystyczna i mapy: Pomijając Galapagos, gdzie tę rolę głównie pełnią agencję agencje turystyczne, to jest raczej ciężko.

Gdzie szukać informacji: Oficjalna strona organizacji turystycznej.

Zwiedzanie Ekwadoru

Główne cele turystyczne, czyli co zobaczyć w Ekwadorze: Główny cel, ale jednocześnie drogi, to oczywiście Galapagos. Druga rzecz to Andy – w szczególności szczyty Chimborazo i Cotopaxi, ewentualnie laguna Quilotoa czy park Cajas. Bardziej aktywnie to Baños i Mindo. To pierwsze jest też furtką do Amazonii. Miasta przede wszystkim Cuenca i Quito. Są też pozostałości inkaskie w tym Ingaprica; ciekawe miejsca jak Mitad del Mundo (czyli równik).

Jak samodzielnie zorganizować wyjazd do Ekwadoru: Jak pisaliśmy, trochę zachodu jest z Galapagos, ale o tym szerzej w innym wpisie. Natomiast po przylocie do Ekwadoru dość szybko przechodzi się przez kontrolę i dalej można już zwiedzać kraj. Nam najłatwiej było podróżować po części kontynentalnej samochodem, bo dawało to największą swobodę, a także oszczędzało czas. W przypadku wysokich gór, korzystaliśmy z wykwalifikowanych agencji, by na spokojnie móc zmierzyć się z taką wysokością.

Jeśli spodobał Ci się wpis śledź nas na Facebooku.

Komentarze